การค้นพบนี้ให้หลักฐานที่ชัดเจนว่าสุนัข
สามารถแยกแยะระหว่างการแสดงออกทางอารมณ์ในสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ซึ่งเมื่อเทียบกับการรับรู้อารมณ์ในสายพันธุ์ที่สอดคล้องกัน เป็นสิ่งที่ท้าทายอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่น มนุษย์อ้าปากและโชว์ฟันในขณะที่หัวเราะ ในขณะที่สุนัขแสดงอารมณ์ของความก้าวร้าวด้วยการโชว์ฟัน ดังนั้นสุนัขจึงไม่สามารถพึ่งพาความบกพร่องทางพันธุกรรมได้ แต่จำเป็นต้องเรียนรู้การแสดงออกทางอารมณ์ของมนุษย์เป็นรายบุคคล ข้อเท็จจริงที่ว่า สุนัขเฝ้าบ้าน สามารถพูดจากครึ่งตัวหนึ่งไปยังอีกตัวหนึ่งได้เองตามธรรมชาติโดยไม่ต้องใช้สัญญาณที่เรียนรู้ระหว่างการฝึก สนับสนุนแนวคิดที่ว่าพวกมันจำบางสิ่งจากประสบการณ์ประจำวันกับผู้ดูแลหรือคนที่คุ้นเคย จากนั้นใช้ข้อมูลนี้ในการประดิษฐ์ สภาพแวดล้อมในห้องปฏิบัติการ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รับการฝึกฝนอย่างชัดแจ้ง ดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับความสามารถมาจากการเรียนรู้ที่ซ่อนเร้น
โพสต์โดย : fykihgjk
